1 Nisan 2013 Pazartesi

YARALI KOLUM KERKÜK


YARALI KOLUM KERKÜK

Sen aklıma gelende depreşir acılarım,
Benden uzakta kalan yaralı kolum Kerkük!
Yüreğim hep seninle, seninle sancılarım,
Kavuşacağız bir gün, varacak yolum Kerkük!

Benim olan bir parçam benden uzak durur mu?
Yad ellerde kimsesiz hem de öksüz kalır mı?
Tutamadık elinden kardeş böyle olur mu?
Sen yaprağım, ağacım, biçare dalım Kerkük!

Bilirim acılısın, kapanmıyor o yaran,
Bazen de bulunmuyor, senin halini soran,
Bir değil, iki değil, ipek gönlünü yoran,
Biliyor, anlıyorum, peteğim balım Kerkük!

Etrafını sarmıştır bütün kurtlar, çakallar,
Atımız yürümüyor, çivi değmiş, topallar,
Dinlenmedi sözümüz, dökülse de sakallar…
Senle dolu her yanım, sağım ve solum Kerkük!

Karozan’ın sendedir, mahzun bakışlı gözü,
Biz senden çevirmeyiz asla ve asla yüzü…
Sıkıntımız dinmiyor, n’olur bağışla bizi!
Benden uzakta kalan, yaralı kolum Kerkük!
*
Karozan (İsmail Kara) – Ankara 01.04.2013

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder