15 Temmuz 2012 Pazar

Bir Yalnızlık Senfonisi

BİR YALNIZLIK SENFONİSİ


Sen hiç yalnızlığı düşündün mü?
Uykusuz soğuk gecelerde,
Karanlığa sarılıp üşüdün mü?

Sen hiç sessizliğin
Korkunç ortasına gömüldün mü ?
Dinledin mi, duydun mu ?
Ölümün çığlığını !

Diken diken oldu mu saçların ?
Kimsesiz odanda,
Aktı mı gözyaşların ?

Sen hiç ürperdin mi ?
Karamsar düşlere,
Tüm ruhunu serdin mi ?
Sabahlara dek
Uykusuzluğun kollarına
Kendini verdin mi ?

Ne bileceksin
Sen sımsıcak yatağında
Mışıl mışıl uyurken,
Ben buz gibi odamda,
Saatlere bakarken,
Hep seni düşündüm..

Yokluğun yüreğimi
Bir daha
Bir daha deldi
Kaldım acılar içinde
Hep aklıma
Ölüm geldi.

Bu gece ben
Yaşamın ötesinde
Buruk acıları
Yudum yudum içerken
Gerildim
Öldüm öldüm dirildim
Alt üst oldu
Bütün sinirlerim
Gün doğarken
Ancak duruldum

Bu gece ben,
Bir seni
Bir de ölümü
Düşünmekten yoruldum…
 Yoruldum, yoruldum…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder